Beschrijving

De woestijnreis en de Tien Geboden

‘Papa, mag ik nog wat water? Ik heb zo’n dorst!’ Smekend kijkt de kleine jongen zijn vader aan. Maar zijn vader geeft geen antwoord. Hij geeft hem ook geen water. Want hij hééft geen water meer. Al het water dat ze voor de lange reis meegenomen hebben, is op. Ze hadden het bewaard in een grote leren zak. Telkens hadden ze er om de beurt iets uitgeschept om te drinken. Ze waren er heel zuinig mee geweest, want de weg was zó lang! Eerlijk hadden ze alles verdeeld. Maar nu is er niets meer. De kleine jongen begint te huilen. Zijn mond is zó droog. En zijn lippen zijn gebarsten. Maar de mond van zijn vader is ook zo droog. En de lippen van de anderen zijn ook gebarsten. Iedereen klaagt over de dorst, maar nergens zien ze water. Zal het nog lang duren voor ze water vinden? De Israëlieten zijn nu al drie lange dagen door de woestijn getrokken. Zingend zijn ze op weg gegaan…